تحلیل کیفی و مکانی مراکز اقامتی جهت توسعه صنعت گردشگری در شهر شیراز (با تأکید بر هتل ها)

مراکز اقامتی به عنوان مبدأ و مقصد گردش های روزانه در شهر از اهمیت بسیار برخوردار است. این مراکز یکی از بخش های بزرگ صنعت گردشگری محسوب می شوند که شامل پذیرایی و عرضه مواد غذایی به میهمانان و مسافران بوده و از نظر اشتغال زایی و درآمد، بخش بزرگی را تشکیل می دهد. با در نظر گرفتن میزان خدمات واحدهای اقامتی مانند درجه و کیفیت مراکز خدمات بهداشتی، کارکنان، مدیریت، نزدیکی به محل و مقصد مورد نظر که هدف نهایی سفر گردشگر است. نقش مهمی در افزایش ماندگاری گردشگر در شهر دارند. شیراز مرکز استان فارس یکی از کلان شهرهای ایران با زمینه های تاریخی، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، طبیعی یکی از قالب های مهم گردشگری در کشور محسوب می شود و از شهرت جهانی برخوردار است، به همین دلیل این شهر در تمامی طول سال از اقصی نقاط ایران و جهان پذیرای ایرانگردان و جهانگردان می باشد. با توجه به این که این شهر دارای قابلیت های گردشگری بسیار بالا و حجم زیاد گردشگر می باشد آن چنان که باید و شاید نتوانسته از این صنعت به عنوان منبع درآمد استفاده کند. عوامل گوناگونی در این مسیله دخیل اند که به نظر می رسد ضعف کیفیت امکانات و خدمات اقامتی و توزیع فضایی نامناسب این مراکز یکی از عوامل مهم است. در این پژوهش سعی شده است مسایل کیفی و مکانی مراکز اقامتی با تأکید بر هتل ها در شهر شیراز مورد بررسی قرار گیرد. نوع تحقیق بنیادی - توسعه ای است و روش بررسی آن توصیفی -تحلیلی می باشد. مسایل کیفی از طریق پرسشنامه مورد تحلیل قرار گرفت و با استفاده از فرمول کوکران 250 نفر به عنوان حجم نمونه گردشگران محاسبه و با توجه به نسبت گردشگران داخلی 16011 نفر و خارجی 2644) از طریق نمونه گیری تصادفی 180 پرسشنامه بین گردشگران داخلی و 70 پرسشنامه بین گردشگران خارجی مراکز اقامتی توزیع گردید و تحلیل آماری از طریق spss و آزمون کای اسکویر انجام شده است. با استفاده از داده های مربوطه و متدهای کمی و از طریق ابزار gis به تحلیل مکانی و توزیع فضایی مراکز اقامتی در شهر شیراز و مشکلات و مسایل آن پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد فرضیه اول و دوم تأیید یعنی بهبود کیفیت امکانات و خدمات مراکز اقامتی (هتل ها) باعث جذب گردشگر در شهر شیراز می شود و بین کیفیت امکانات و خدمات مراکز اقامتی (هتل ها) و میزان رضایتمندی گردشگران رابطه معناداری وجود دارد، و فرضیه سوم یعنی مراکز اقامتی در شیراز از توزیع فضایی مناسبی برخوردار نیست رد شده است.